Soğuk bir Ankara akşamıydı
Umutsuzca yürüyordum yağan yagmura inatla
Kafamın içi ise Kızılay meydanıydı
Karşımdaki binalar bile kin duyuyorlardı
Güvenparktaki heykeller dile gelip sövecek gibiydiler
Ama benim degildi suç
Ama benim değildi kin
Ama benim değildi nefret
Çünkü biz sevdayı
Yaşadık en masum haliyle.
– Ahmet CAN